Nie należy mylić czopów końcowych z czopami osadczymi kół (np. zębatych) lub łożyskowymi, znajdującymi się na końcach wałów − omawianymi podczas zajęć Proj. PKM II − projekt wału maszynowego.
   W projekcie przekładni pasowej, łańcuchowej i zębatej omawianej podczas zajęć Proj. PKM II tylko jeden czop (ten pod sprzęgło) powinien być czopem końcowym.
   W projekcie napędu mechanicznego z reduktorem zębatym (Proj. Napędów Mechanicznych) oba czopy mają współpracować ze sprzęgłami, więc oba powinny być czopami końcowymi.

   Czopy końcowe przeznaczone są do przenoszenia momentu obrotowego przez połączenia wpustowe.

   W czopach końcowych nie dopuszcza się stosowania wpustów o przekrojach mniejszych niż wynikających z PN-70/M-85005.

   Tam gdzie to możliwe i (najlepiej) poparte obliczeniami wytrzymałościowymi, należy w czopach końcowych stosować nakiełki gwintowane, służące do zabezpieczania elementów z wykorzystaniem zespołów podkładek (krążków) dociskowych, ułatwiające montaż elementów.

   W czopach końcowych lub w czopach wałów usytuowanych na ich końcach można stosować (w zależności od średnicy czopa) 2 lub 4 otwory nagwintowane, które podobnie jak nakiełki gwintowane służą do zabezpieczania elementów z wykorzystaniem zespołów podkładek dociskowych (z odpowiednią liczbą śrub) i również mogą ułatwić montaż elementów.

   ^*) Czopy obrabiane cieplnie mogą być toczone. Możliwość zastosowania metody toczenia zależy od twardości powierzchni i jej oczekiwanej chropowatości.